Orzeczenie rozwodu możliwe jest tylko wtedy, kiedy nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia. Rozkład pożycia oznacza, że została zerwane trzy więzi – więź fizyczna, więź gospodarcza i więź emocjonalna.
Dla stwierdzenia ustania więzi duchowej wystarcza ustalenie wygaśnięcia więzi charakterystycznej dla związku małżeńskiego, czyli wzajemnej miłości i akceptacji. Małżonkowie nie muszą być pokłóceni ani wrogo nastawieni do siebie, mogą traktować się z szacunkiem.
Sąd musi przeanalizować jakość relacji między małżonkami, obserwować, czy się kochają lub czy mogą się jeszcze pokochać, czy się przyjaźnią, szanują, ufają sobie. Na rozpad więzi duchowej może mieć wpływ przemoc, alkoholizm, zdrada czy kłamstwa.
Więź emocjonalna, najtrudniejsza do wykazania, bo na pierwszy rzut oka niewidoczna, jest tak naprawdę najistotniejsza. Możliwe jest faktyczne zerwanie innych więzi, szczególnie więzi fizycznej, ale czasem również i gospodarczej, wynikające na przykład z długiego pobytu w szpitalu czy wyjazdu do pracy za granicę, które wcale nie będzie się wiązało z ustaniem więzi duchowej.