Jak wiadomo, kwestie finansowe bywają przedmiotem konfliktu w wielu związkach. Często konflikt ten zaostrza się podczas rozstania. Sytuacja komplikuje się, kiedy małżonkowie pochodzą z różnych krajów i ich sytuacja majątkowa w małżeństwie podlega różnym reżimom prawnym. Nawet w zgodnym związku, kolizja może powstać już w świetle samego prawa. Rodzinne prawo ojczyste każdego z małżonków wiele kwestii może regulować odmiennie. Jak taki spór rozwiązuje ustawodawca?
Kolizje rozstrzygają w tym wypadku przepisy prawa prywatnego międzynarodowego. To ustawa wskazuje, któremu katalogowi obowiązków będą podlegać, realizacji jakich praw mogą się domagać, w jaki sposób wolno im uregulować stosunki majątkowe. Wskazane w przepisach prawo reguluje reżim wspólności lub rozdzielności majątkowej, zarząd majątkiem wspólnym, upoważnienia do działania za drugiego małżonka, odpowiedzialność za długi, a także podział majątku w razie ustania wspólności majątkowej.
Jak stanowi artykuł 51 polskiej ustawy prawo prywatne międzynarodowe, stosunki osobiste i majątkowe między małżonkami podlegają każdoczesnemu wspólnemu prawu ojczystemu. W razie braku wspólnego prawa ojczystego stosuje się prawo państwa, w którym oboje małżonkowie mają miejsce zamieszkania, a w razie braku miejsca zamieszkania w tym samym państwie – prawo państwa, w którym oboje małżonkowie mają miejsce zwykłego pobytu. Jeżeli małżonkowie nie mają miejsca zwykłego pobytu w tym samym państwie, stosuje się prawo państwa, z którym małżonkowie w inny sposób są wspólnie najściślej związani. Z kolei art. 52 stanowi, że małżonkowie mogą poddać swe stosunki majątkowe prawu ojczystemu jednego z nich albo prawu państwa, w którym jedno z nich ma miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu. W razie braku wyboru prawa, do majątkowej umowy małżeńskiej stosuje się prawo właściwe dla stosunków osobistych i majątkowych między małżonkami z chwili zawarcia umowy. Dokonując wyboru prawa dla stosunków majątkowych małżeńskich lub majątkowej umowy małżeńskiej wystarczy zachować formę przewidzianą dla majątkowych umów małżeńskich przez prawo wybrane lub prawo państwa, w którym do wyboru prawa doszło. Wybór może być dokonany także przed zawarciem małżeństwa. Warto dodać, że ustawa przewiduje też ochronę dobrej wiary osoby trzeciej – jeżeli małżonek i osoba trzecia będąca wierzycielem mają w chwili powstania zobowiązania miejsce zwykłego pobytu w tym samym państwie, prawo tego państwa stosuje się do oceny skuteczności małżeńskiego ustroju majątkowego wobec osób trzecich, chyba że osoba trzecia w chwili powstania zobowiązania znała charakter i treść tego ustroju lub przy dołożeniu należytej staranności mogła je poznać albo zostały dopełnione wymagania dotyczące jawności i wpisów przewidziane w prawie właściwym dla małżeńskiego ustroju majątkowego lub – w odniesieniu do praw rzeczowych na nieruchomościach – w prawie państwa, na którego terytorium nieruchomość się znajduje.